İzmir’de Bir Manastır Çınarı

‘’Birilerine  bu  kitabı  şiddetle  tavsiye  etmeliyim.’’ dedim  bu kitabı  okurken  içimden ama  yazının ilk cümlesindeki ‘’şiddet ‘’kelimesi sesli düşündüğümde  son  günlerde  gündemden  düşmeyen şiddet haberlerinden midir nedir, kulağımı tırmaladı .Belki de kalbimi demeliyim .Yine de  kullandım  o kelimeyi “En azından  ben  cümle  içinde  ve orantılı (!) bir şekilde kullanıyorum.”  diyerek…

Tavsiye etmeliyim,çünkü gerçekten insan  olarak,bir eğitimci olarak birçok kişinin bu yaşam öyküsünden esinleneceğini düşünüyorum.

Siyah beyaz fotoğrafları severim.kitapçıda  raflar arasında  gezinirken kitabın kapağındaki fotoğraf ilgimi çekti bu yüzden.Sonra baktım arkasına’’Lakin  senin  bir  çınar ağacı gibi ayaklarını sağlam basarak büyüyüp çevrene,vatanına,milletine faydalı bir insan olman çok daha önemli…’’cümlesi ilişti  gözüme.   Bu  sözleri kim,niye söylemiş derken,ısınıverdim kitaba.

Halim Manastır’dan Türkiye’ye gelirken arkalarında bıraktıkları evlerinin bahçesindeki çınar ağacından ayrılmayı hiç istemiyor,ağacın  dallarından birini kopararak’’ben bunu dikeceğim gideceğimiz yerde.’’diye tutturuyor. Babası da bunun üzerine söylüyor yukarıdaki sözleri ,mübadele  ile geldikleri İzmir’de,daha küçücük bir çocukken…   Bu sözleri hiç unutmuyor,kelimesi kelimesine ezberliyor küçük Halim. İyi ki de öyle  yapmış! Doksan üç yaşında kendini eğitime adayan bir öğretmen Halim Erker ve vatanına,milletine öğretmenlik yaparak,yeni nesiller yetiştirerek yıllarca faydalı olmuş.Öyle ki,emekli olmak bile  durduramamış onu,ders kitapları  yazarak devam etmiş  faydalı olmaya.

Kitabın  yazarları eğitimci bir çift:Zühal ve Yücel İzmirli.Halim Erker’in hayatını anlatırken,bir taraftan da İzmir ve Karşıyaka’daki okulların;cumhuriyetin ilanından bugüne  kadar geçirdiği tarihsel gelişimleri gözlerimizin önüne seriyor,ilk günün heyecanı içinde Gazi Paşa’nın izinde,çağdaşlaşmaya ve  aydınlanmaya doğru yılmadan yürüyen İzmirlilerle tanıştırıyorlar bizi.

Kitap şöyle sona eriyor’’Sana  layık  bir  evlat olabildiysem ne mutlu bana…Bugün artık çok eminim ki küçükken Manastır’dan getirmeyi isteyip de getiremediğim oçınar ağacı benim…

Evet ben;Manastır’dan gelen bir eğitim çınarıyım babacığım…’’

İyi  okumalarJ)